Quany :: Vrij!!!

Aan het begin van elk seizoen probeer ik wat foto's te maken en doen we net alsof de fotograaf langskomt. Ze vinden dat erg leuk en hun haar en oorbellen moeten dan toch echt wel goed zitten :) Echte meiden dus. Luca wilde gewoon in zijn korte broek, hij had voor de gelegenheid wel zijn lievelingstrui aangedaan. Het liefst loopt hij nog in zijn korte broek, hemdje en sandalen rond. Toch begint het hier aardig koud te worden en zeker voor ons is het hier wel hier koud. We zijn ook weer lekker bezig met school, we hebben een schema gemaakt waardoor we nog meer kunnen doen op één dag. Hier het resultaat van de foto's.

Ondertussen zit ik niet stil, maar dat verwachten de meeste ook niet van mij :). Ik heb door de nieuwe indeling hier in huis nu een eigen naaikamer, alle machientjes op een rij. Erg makkelijk je kunt nu zo even erachter of was het nou er voor kruipen :) Ik heb heel wat gordijntjes gemaakt, 10 stuks voor het grote stapelbed. Helaas heb ik nog niet echt een goede foto. Nieuwe gordijnen voor de kidskamer. Een jurkje voor Rosa, haar verjaardag. Een shirt voor Luca zijn verjaardag. Een broek, shirt en blousetuniek voor Lisa. Zij heeft bijna geen kleren meer in haar kast, dus daar hebben we het één en ander voor uitgezocht, zodat we een paar nieuwe setjes erbij kunnen maken. Helemaal happy is ze. Dat zie je niet op alle foto's trouwens... Voor Luca nog een joggingsbroek voor het gymmen, dat begint morgen. En dan waren er nog heel wat baby's geboren en daarvoor heb ik een aantal luiertasjes gemaakt. En dan nog wat etui's voor verjaardagen en bedankjes.

En toen was het zover mijn kleine broertje, misschien toch niet meer zo klein :P, ging toch echt trouwen! Ik heb nog geen trouwfoto van ze, maar misschien komt dat nog. We hebben 2 dagen feest gehad, wij hebben met z'n allen er erg van genoten. Lekker gekletst met familie en vrienden. En we hebben ook het eerste vrijgezellen feest meegemaakt met al een getrouwde man :). Donderdagmiddag trouwden ze in het gemeentehuis, nou ja ze trouwden bijna niet, de ambtenaar was vergeten om het bruidspaar ook zelf een handtekening te laten zetten... En 's avonds ging Diederik in konijnenpak naar Huizen om met de mannen te gaan karten. Zaterdag was toch echt De Dag! 's Middags hadden we de kerkdienst in de Pijler en daarna gingen we naar Ketelhaven voor de receptie en de bbq. Erg gezellig en leuk... en gelukkig bleef het droog!

En dan ineens, want waar is die tijd toch gebleven??? Ben je alweer 12 jaar getrouwd! 12 jaar geleden begin je met z'n tweeën en nu kijk je terug en ben je 5 kids rijker! Dit hadden we zelf niet bedacht toen we trouwden. We zien het als een enorme zegen en we zijn ontzettend dankbaar voor de afgelopen 12 jaar! Stiekem had ik wel gehoopt dit in het buitenland te vieren, maar helaas was dit toch niet het geval! Nog even een kiekje van 12 jaar geleden.

We hebben nog tot zondag bij Chris & Petra genoten van de rust en daarna zijn we op pad gegaan. De afgelopen dagen hebben we veel verbaasde gezichten gezien. Het is toch wel ontzettend leuk om zo iedereen te verrassen met je komst. De kids kregen er ook steeds meer lol in. Gaan we ze hier ook verrassen, dus dan slopen we weer naar de voordeur of achterdeur om weer mensen te laten schrikken. Op facebook zag je inmiddels ook berichten verschijnen van; zien we nou spoken? of waar zijn jullie? Erg leuk om dat ook eens mee te maken.

Een week geleden dachten we nog langer te kunnen blijven, maar doordat ons visum toch echt niet verlengd werd moesten we vertrekken. We hebben het voor bijna iedereen geheim gehouden omdat we graag als verrassing op de bruiloft van (mijn broer(-tje))Diederik en Sandra wilden zijn. We hebben heel wat afgebeden en afgevraagd; Heer wat moeten we doen, vertel het ons! We hebben vliegtickets bekeken en dit vliegticket was wel heel goedkoop! Het scheelde de helft van de prijs en dat scheelt een hoop op 7 tickets! Dus wij vertrokken deze morgenvroeg met de auto weer naar Johannesburg. Op naar vrienden die we daar ook nog maar een paar keer gezien hadden en net hadden leren kennen. Daar kwamen we 8 uur later aan en hebben we nog even gezellig wat gedronken en geklets en zij bracht ons weg naar het vliegveld. De auto hebben we bij hun achtergelaten. Bij het inchecken bleek dat we heel wat kilo's te veel mee hadden, maar hij kon ons aan. Dacht nog even na en zij verder niks, hij liet al

Na zes weken is het weer tijd om te verhuizen... We hebben een bijzondere tijd achter de rug; in een rustige buurt van Pretoria hebben we ons even kunnen settelen en zijn we even niet bezig geweest met het zoeken van nieuwe plaatsen om naar toe te gaan. De kinderen hebben heerlijk kunnen ravotten met de buurjongens, en lekker geoefend in Afrikaans en Engels. Ik heb wat kunnen werken, en we hebben wat tijd gehad om na te denken over onze reis. Daarnaast veel mensen ontmoet, ook veel kerken meegemaakt, en daarbij een hoop mooie dingen mogen zien die ons over dingen doen nadenken; wat nemen we mee naar Nederland... Onlangs hebben we een speciale ontmoetingen gehad met een gezin dat binnenkort naar Nederland vertrekt; ze ervaren dat God hen daartoe roept. We voelen ons door hen enorm gezegend en hebben bevestiging gekregen over de komende tijd. Opnieuw kwam daarmee Durban naar voren, en de komende twee maanden zijn we daar in de buurt. Omdat ons visum verloopt, vertrekken we morgenochte

Binnenkort gaan we weer verhuizen! Volgende week beginnen we eerst met een tripje naar Swaziland, we verblijven daar dan een paar dagen in de buurt bij vrienden van vrienden. We moeten het land even uit, zodat we daarna ons visum weer kunnen verlengen met 90 dagen. Begin juli verhuizen we naar Durban, daar kunnen we een flatje huren voor een maand of 2. Het is 20 meter lopen naar het strand! In Durban heb je de warmste winter van Zuid Afrika, we hebben er nu al zin in :)

Nou het is hier nu echt winter aan het worden, in ieder geval voor de mensen hier. Ze vinden het erg koud! 's Ochtends, 's avonds en 's nachts is het ook best fris, maar overdag is het heerlijk. Vooral in het zonnetje op ons balkonnetje :). We zitten daar te genieten van het zonnetje en andere lopen dan in hun dikke winterjas en muts voorbij gelopen. Voor ons ziet dat er heel bijzonder uit, omdat onze zomerjassen nog niet nodig hebben gehad. We hebben nu wel af en toe onze lange broek aan! We genieten nog volop, misschien vooral door het weer... maar ook doordat we niet zoveel moeten. Het is super om dit met ons gezin te kunnen en mogen doen!

Afgelopen week ben ik druk geweest met pyjama's maken. De kinderen hadden nog geen pyjama of ze hadden een zomer-pyjama. 's Nachts kan het toch best koud worden en helemaal met die woelratten van ons. Ze liggen namelijk helemaal niet onder de dekens :) Ik heb een industriële locker en een naaimachine te leen, dus ik kon lekker aan de slag. Ik ga nu nog 1 pyjama maken voor Luca, hij wil ook een stoere zoals Fiona. Hij wil zeker niet zo'n één als zijn andere zussen.

Afgelopen week hebben we geprobeerd om weer een normaal ritme te krijgen. 's Ochtends lekker school, 's middags haken, spelen, sporten, spelletjes doen op de tab :). Bram heeft vooral gewerkt, hij genoot er ook wel weer van. Even wat anders :) Gisteren zijn we naar één van de grootste hobbywinkel geweest die ik ooit gezien heb. (In Canada was een grotere). Erg leuk, we hebben ook wel weer wat stofjes meegenomen. Ze zijn hier zoveel goedkoper dan in Nederland. Vooral voor Luca hebben we allerlei carsstoffen meegenomen. Daar kunnen we 2 dekbedovertrekken van maken. Erg leuk, nu missen we alleen nog een naaimachine :) Vanavond is Bram naar een celavond en komend weekend gaat hij naar een mannen encounterweekend. Ik ben benieuwd hoe dat gaat en wat God allemaal gaat doen. Dus eigenlijk niet zoveel spannende dingen, maar dat is niet erg. We zien wel hoe dit allemaal verder verloopt en vertrouwen erop dat Hij in charge is.

Afgelopen 2 weken mochten we genieten van het bezoek van mijn ouders oftewel; Opa en Oma! De eerste nacht hebben zij alvast op ons nieuwe stekje geslapen, maar die dag erna konden wij er ook terecht. Het was even wat passen en meten, maar het is toch gelukt. We hadden 2 slaapkamers met z'n negenen. Alle kids bij elkaar en dan wij met m'n ouders op één slaapkamer. Zij gaven de voorkeur om op de grond te slapen, want elk moment zou die andere slaapkamer weer vrijkomen en dan konden zij daar weer in terecht. Dus met andere woorden hadden we 2 zwervers op de grond liggen... Het zijn hun eigen woorden, hoor! We hebben lekker wat rondgereden, familie, Pilanesberg en Voortrekkersmonument bezocht. Een lekker vakantie weekje. Mijn ouders zijn er toen nog een paar dagen met z'n tweeën tussen uitgepiept en zijn opgewaardeerd van zwervers naar voorname gasten :) Ze hadden erg comfortabele kamers daar :). Wij hebben in die dagen weer even 'normaal' geleefd. Bram heeft gewer

Het is alweer een tijd geleden dat ik een berichtje heb geplaatst. Er is een hoop gebeurd en soms weet je ook eigenlijk niet meer wanneer wat gebeurd is. Vrijdag 13 april, sommige zullen wel denken, jaja vrijdag de 13de..., maar toen werd ik ziek en behoorlijk ook. Zo erg kan ik me niet herinneren, het kwam er aan beide kanten uit zeg maar :) De hele zaterdag heb ik in bed gelegen, ik kon ook niet anders zo slap als ik me voelde. Na bijna de hele dag geslapen te hebben voelde ik me gelukkig wat opknappen. Zondag zijn we gewoon naar de kerk gegaan, maar wel rustig aan gedaan. Maandag hoorde we dat we toch woensdag uit ons huisje moesten. Het leek er even op dat we mochten blijven zitten, omdat er nog niet betaald was door de nieuwe mensen. Nu was Bram ook ziek geworden, maar dat kwam erg ongelukkig uit. Tussen de belletjes door kroop hij even zijn bed in, verder is hij er gelukkig aardig goed vanaf gekomen. Het bleek een griep te zijn die hier veel voorkwam, half Pretoria lag plat.

Joepie! We hebben een auto! Inmiddels mogen we al een paar dagen genieten van onze nieuwe auto. Dat is toch echt heel fijn een beetje mobiliteit. Officieel is hij nog niet van ons, maar daar moeten we dan ook nog 4 weken op wachten. Afgelopen weekend zijn we naar een paasconferentie geweest. Was erg leuk en bijzonder om mee te maken. Het lijkt een beetje op opwekking, maar dan in het klein. Er wordt dan afrikaans of engels gesproken. Het is erg leuk om dat afrikaanse taaltje te horen, het heeft best veel weg van het nederlands. Alleen spreken ze vaak zo snel dat we het niet verstaan. We zongen ook het voor ons bekende lied; In de hemel is de Heer, maar nu in het afrikaans. Dit lied hadden we gezongen in de afscheidsdienst in de Shelter, dus het was extra bijzonder om dit hier weer terug te horen. Verder zijn we lekker aan het thuisonderwijzen en hebben we gesprekken met wat pastors hier. Over 1 week hebben we toch geen huis meer, dus we moeten nu ook opzoek naar iets nieuws. God voo

Het blijft toch gek al die liedjes die de kinderen dan omstreeks pasen leren; weet je dat de lente komt... En hier, hier begint de winter, niet zoals we die in Nederland kennen... maar het kan wel wat kouder worden. We hebben het nog niet echt gemerkt, want we vinden het weer tot nu toe heerlijk. De kinderen zwemmen elke dag even in het zwembadje en warmen daarna lekker op in het zonnetje. Gisteren zijn we verhuisd naar het grotere huis, erg fijn om een eigen plekje te hebben. We hebben ook weer voor het eerst zelf gekookt en gewoon in de keuken aan een echte tafel gezeten. Dit was toch wel maanden geleden en dat voelde ook zo. Even gezellig zo weer met z'n allen, echt family time. Afgelopen week zijn vooral Bram en Luca hard bezig geweest met het zoeken naar auto's. Ze hebben heel wat garage's gezien. Uiteindelijk hebben we een auto weten te scoren, nou ja... in zoverre; we hebben hem nog niet. De verwachting is dat we vanaf dinsdag er in rond kunnen rijden. Iedereen hee

Joepie! We hebben een huis. We blijven in dit guesthouse tot 5 april en daarna hebben we voor 2 maanden een ander huis. Dit huis staat 2 huizen verderop. We hebben vanaf dan een eigen plekje! Ik zie er nu al naar uit. Het is een ruim huis, met een ruime tuin. Mijn ouders komen over een maand en ze kunnen lekker bij ons in huis komen, erg fijn. Toen we het huis hadden geregeld zijn we met z'n allen naar de dierentuin geweest, even wat anders voor de kids. We hebben erg genoten van elkaar en de dieren.

Na het ontbijt hadden we alles weer ingepakt en iets ander gerangschikt in de kofferbak. Er paste nu 4 koffers achterin en alleen de kleine koffers konden aan de voeten van de kinderen. Nu zaten ze met  5 kids op de achterbank. We wilde de 3C church in Pretoria bezoeken, dat is de kerk van Bert Pretorius en we hadden hem 4 jaar geleden ontmoet bij een conferentie in Duitsland. Helaas reden we verkeerd en stonden we niet bij het juiste adres. We zijn daar weg gereden en onderweg kwamen we een bordje Bethesda Church tegen, wij de borden gevolgd. De kerkdienst was niet afgelopen, maar dat kon vooral Bram niks schelen. We komen toch om ook mensen te spreken... Ok, naar de voorganger van de gemeente... Daar werden we uitgenodigd om mee te lunchen, erg leuk om zo spontaan ergens te komen. We hadden allebei nog niet het idee dat we hier moesten zijn. We zijn daar weg gegaan en weer op zoek gegaan naar een slaapplek. Na 3 gasthuizen hadden we een plekje gevonden. Sucasa guesthouse, een erg r

Na een voorspoedig reis kwamen we aan in Johannesburg. Wat gaan we hier doen en waar moeten we naar toe! We hadden namelijk nog geen slaapplek, geen vervoer en geen idee waar we heen moesten. We liepen de prachtige, indrukwekkende ronde aankomsthal in. Zou er iemand een bordje met onze naam omhooghouden? Helaas! Toch voelde ik meteen: Hier moeten we zijn! God liet me voelen dat het goed was. Ik werd op dat moment zo blij van binnen, een beetje lastig uit te leggen misschien, maar het was een bijzonder moment. Later ben ik nog met Luca terug gelopen en heb samen met hem rond gedanst in de grote hal. Een tijd van nieuwe vrijheid is aangebroken, het nieuwe avontuur is begonnen! We zijn begonnen met een auto te regelen, een witte toyota corolla. Gelukkig paste alle koffers erin. Daarna nog even naar de MTN shop om internet en telefoon te regelen. Ondertussen was Bram nog even langs het verhuurbedrijf gegaan om ons nieuwe telefoonnummer door te geven. Wij waren alvast naar de auto gegaan

In transit in rwanda. Het eerste deel richting zuid afrika zit erop! Om 11 uur vertrekken en om 11 uur in Kigali aankomen... grappig.

De laatste anderhalve week zijn we bezig geweest om alles af te ronden. Nou ja vooral Bram dan, hij heeft de leerlingen van de secundaire vocational school nog een aantal keer computerles gegeven. Hij heeft ook in 2 leraren geïnvesteerd, zodat ook zij de programma's beter onder de knie kregen en zo de leerlingen ook weer verder konden helpen. Erg mooi om het enthousiasme van de leerlingen en leraren te zien voor de computerlessen. We zijn de laatste zondag nog even met z'n 9-en naar Kampala gegaan, waar we lekker nog even over de craftmarkt hebben gelopen. Daarna zijn we in een restaurant wat gaan eten en de kinderen hebben zich heerlijk vermaakt bij de trampoline en de kinderprogramma's. Konden wij nog even gezellig met z'n drieën kletsen. Woensdagavond ben ik met Reny uit eten geweest, in een heel chique restaurant. Erg gezellig en toch ook heel raar dat je zonder kinderen op pad bent. Je zit gewoon ruim in de bus, je hoeft niet constant kinderkoppies te tellen. Erg

We zijn gisteravond terug gekomen van 4 dagen backpacken. Heerlijk even er tussen uit. Maandag zijn we begonnen in Jinja, bij de stopplaats van de taxi had je meteen allerlei winkeltjes met stofjes... Dus maar even wat gekocht, ik wil de meiden graag leren hoe je een patchwork moet maken. Lijkt me wel een leuk project. We hebben daar lekker over de markt gelopen, we hadden schoentjes nodig voor Rosa. Ze is inmiddels al 3 schoenen verloren in haar leven... Hopelijk blijft het hier bij. Op de markt waren ze erg behulpzaam en ze rennen zo voor je... dus de schoenen waren gauw geregeld. 's Middags hebben we een zwembad opgezocht, even afkoelen. Tja en dan moet je toch op zoek naar een slaapplekje, we hadden een leuk plekje gevonden... En het was ook een heel mooi plekje, alleen de prijs was niet zo leuk... 174 dollar voor een slaapplekje... Op zoek naar een ander, goedkoper plekje. Na 2 guesthouses hadden we een betaalbaar plekje om te slapen. We hebben daarna lekker gedineerd aan de N

Vandaag zijn we er lekker op uit gegaan, we zitten nu heerlijk in een luxe restaurant aan de bron van de Nijl. De afgelopen dagen was er geen stroom, dus dat is even lastig contacten... groetjes!

Tja misschien een beetje een rare titel... Als wij de koelkast horen brommen, worden we helemaal blij. Want ja dat betekent we hebben stroom!!! En op sommige dagen is dit heel zeldzaam, op andere dagen hebben we geluk. Op dit moment hebben we gelukkig wel licht door de generator, maar geen stroom. Nou ja, je kunt niet alles hebben, hè. Inmiddels is onze Venna ook weer een jaartje ouder (20 februari), ze is alweer 5 jaar. En ze voelt zich ook zo, ze is helemaal groot geworden! We hebben weer lekker appeltaart gemaakt en veel spelletjes gedaan. Het was een wat koudere dag, daardoor zijn we toch niet gaan zwemmen. Het regenseizoen lijkt begonnen te zijn, dus we hebben nu regelmatig een bui. Op het golfplatendak klinkt het vaak extra hard, maar dat is ook wel weer een gezellig geluidje. In ieder geval vinden wij dat. Vorige week zondag zijn we een dagje naar Mabira forest geweest. We zijn daar met de boda's en matatu heen gegaan. Helaas werden we verkeerd afgezet en stonden we bij de M

Het gaat goed met ons, we zijn lekker aan het wennen en alles wordt steeds normaler. Zo ook de koude douche, de kinderen gaan elke avond heerlijk onder de koude douche. Het is wel een heel gegil, maar ze vinden het ook een hele uitdaging en staan er dan ook gerust een poosje onder. Rosa is de enige waar we nog een warm badje voor maken. Dus die ligt dan ook languit in de teil :) Gisteren hebben we feest hier gehad, Piet en Pita waren 35 jaar getrouwd. We begonnen met een kerkdienst, die uiteraard een poosje later begon dan de planning. Dat is hier heel normaal, moet je gewoon maar aan wennen. Het was net een trouwerij, Pita in haar trouwjurk, Piet in pak (toch een andere, want die van z'n trouwdag paste toch echt niet meer :)) en de ceremonies; opnieuw trouw beloven, cake snijden, ugandeze dans, muziek en foto's van vroeger. Halverwege moesten we toch echt naar binnen, want de eerste echte regenbui kwam era an. We moesten even gauw alle ramen dicht doen, want als het ging waai

We zijn een dagje onverwachts naar Kampala geweest, dat is toch een hele beleving om met z'n allen even weg te gaan. Bram zou met iemand meerijden die afgezet zou worden bij het vliegveld. Ik zag met welke auto ze gingen en wilde toen ook wel graag mee. Gauw alle kids klaargemaakt en meegegaan. Helaas was het niet de beste chauffeur die je kunt hebben en waren er algauw een paar kids misselijk. Lisa wist nog net te wachten met spugen tot we uitgestapt waren:) Daar sta je dan met je kids in Kampala, erg leuk hoor. Mensen zijn erg vriendelijk en willen je graag helpen. De één wil er iets meer geld voor hebben dan de ander, maar oké dat hoort hier er een beetje bij. We hadden wat nietjes nodig om de bank af te maken die ik aan het bekleden was, en we wilde voor de verandering de tandarts maar weer eens bezoeken. Er was nu een stukje van Bram z'n kies afgebroken. En pinnen was ook wel fijn, want dat lukte steeds niet in Mukono. Op een gegeven moment is het geld toch echt op, dan is

Vandaag hebben we alvast gevierd dat Lisa 7 wordt. Ze wilde heel graag naar het zwembad en ook graag 's ochtends vroeg. De vorige keer waren we allemaal verbrand en dat wilde ze graag voorkomen :) Erg leuk dat ze daar ook goed over nadenkt. Dus wij zijn op tijd naar het zwembad gegaan in Mukono, we waren daar voor 10-en en het bleek dat het zwembad eigenlijk nog dicht was. We gingen het vragen, maar nee hoor het zwembad is echt al open. We waren weer van harte welkom :) Ze waren nog even aan het schoonmaken, maar we mochten al wel lekker gaan zwemmen. Helaas had Bram gisteren zijn kleine teen geschaafd en kon hij niet mee zwemmen, hij mocht vanaf de kant meegenieten. We hebben heerlijk gezwommen en toch wel wat in de zon gelegen, het was nog vroeg :)... In dit zwembad heb je gelukkig ook ruime schaduw plekken. Na een colaatje en wat pannenkoeken, tja die pannenkoeken hadden we natuurlijk gewoon meegenomen :), zijn we naar de bank gelopen. Bram ging daar even heen en wij gingen '

Dan hebben we er al weer 3 weken op zitten, afgelopen week hebben jullie al kunnen lezen dat we vooral druk waren met het herstel van Luca en met Bram z'n kies. Gelukkig ging het aan het eind van de week allemaal een stuk beter. Zaterdag heeft Luca z'n laatste antibioticashot via het infuus gehad en mocht hij er ook uit. Luca had al een mooie pleister thuis uitgezocht van Ice age dus die mocht erop. Afgelopen week is Lisa ook weer 2 tanden armer, de eerste kwam eruit met een hap in een appel. Ze had zo'n zin een een appel, maar bedacht niet dat haar losse tand er dan wel eens uit zou kunnen gaan. De volgende dag was ze met Luca aan het spelen en hield ze het draadje van de zaklamp in haar mond. Nou ja je kunt wel raden wat er toen gebeurde :) Luca trok aan de zaklamp en er was weer een tand uit. Het is nu een heuse parkeerplaats geworden. Zondagmorgen zijn we lekker op de boda gestapt en naar African Village gegaan, daar worden 900 weeskinderen opgevangen. We hebben ze niet

Herstel in volle gang... Luca heeft inmiddels z'n derde bestrijding via het infuus tegen malaria binnen. Meteen na de eerste keer knapte hij al zo op, dat hij de volgende morgen, net voor de tweede boos werd en zei: Ik bén niet ziek! Helaas had het mannetje afgelopen nacht het infuus eruit getrokken, waarschijnlijk in z'n slaap, en moest het vandaag opnieuw ingebracht worden voor de antibiotica. Niet fijn (als je weet hoe het voelt), maar het is weer gelukt. Na één nacht geen minuut slaap, en afgelopen nacht weinig door de pijn van mijn kies, kon ik vandaag terecht bij een tandarts in Kampala. Mij was verteld dat meer blanken daar heen gingen, wat voor mij wat meer hoop gaf op wat westerse moderniteit. Komen in een omgeving met weinig licht, een niet verstelbare stoel, houten meubilair, de compressor voor de lucht naast je, enzovoorts deed het vertrouwen niet toenemen. M'n tandjes leken prima, en de tandarts vroeg zich dan ook af waar de pijn vandaan zou komen. Op aandringe

Na een goede start in Uganda nu ook de andere kant: Luca had gisteren overgegeven, en vanmiddag kreeg hij hoge koorts. Na gebed het mannetje naar de kliniek hier op het terrein van Noah's Ark gebracht. Na een bloedtest bleek dat hij een veel malaria parasieten in zich had, en daarnaast bacteriële infectie, wat bv. door voedsel of de omgeving kan komen. Onze arme Luca liet het allemaal maar over zich heen komen, geen energie meer om zich nog een beetje te verzetten, maar knapte na het eerste infuus van ongeveer 3 uur wel weer behoorlijk op. Morgen nog twee keer, en samen met de antibiotica tegen de infecties moet het weer snel beter gaan met het mannetje. Hij heeft nu even een paar uur bij mamma in bed gelegen, en nu slaapt ie lekker verder op z'n eigen plekje. Ondertussen heb ik weer 'ns een oude hobby opgepakt: worstelen met kiespijn die een wortelkanaalbehandeling nodig heeft. Dat geeft wel weer mooi tijd om een blog berichtje te typen voor jullie, maar eigenlijk zou slaa

En dan is er al weer een week voorbij. We zitten inmiddels ook alweer een ruime week bij Noah's Ark op het terrein en zijn de buren van mijn lieve vriendin Reny en haar dochter Suzannah. Vorig weekend hebben we vooral rustig aan gedaan en gewoon eens wat rondgekeken hier. We zijn begin van de week druk geweest met meubels verzamelen en kookspullen regelen. Uiteindelijk konden we halverwege de week zelf koken in ons eigen huisje. Je hebt hier toch echt wat meer tijd nodig om alles te regelen en voor elkaar te krijgen. Op dit moment hebben we nog geen koelkast, elke keer hopen we dat het toch vandaag komt... maar helaas vandaag nog niet, morgen dan maar :) Je leert misschien ook wel weer een hoop geduld hierdoor. Bram heeft van de week naar de computers van de primary school gekeken. Ze moeten allemaal nagekeken worden en kijken wat er nog van doet, want over 1 week beginnen de scholen weer. Het is dan de bedoeling dat de computers op de secundary vocation school klaar staan. Maar je

We zijn inmiddels een week in Uganda, en het begint allemaal een beetje te wennen. We zijn begonnen in een guesthouse, waar we even bij konden komen van de reis. De reis ging voorspoedig, maar was toch wel erg vermoeiend. Inmiddels hebben we alweer een paar dagen internet, maar wel beperkt. We zijn wel weer bereikbaar. Sinds gisteren zijn we de buren van Reny geworden en zijn we dus toch bij Noahs Ark op het terrein terecht gekomen, iets wat we van te voren niet bedacht hadden. Maar dat is ook het leuke van op reis met God gaan. Bram heeft inmiddels wat foto's geplaatst van de eerste week. Vorige week hebben we ook een wondertje meegemaakt wat ik jullie niet wil onthouden. Rosa was van een trapje afgevallen van de veranda en ja hoor ze had weer een tand door de lip. Sommige van jullie kunnen vast de vorige keer nog wel herinneren, en het lidteken daarvan is ook nog zichtbaar. Dus nu weer, maar ja geen dokter in de buurt. Gelukkig hebben we wel een veel betere dokter in de buurt. W

YES! Ze zijn veilig aangekomen in het warme Uganda. Ze genieten van 28 graden en zijn meteen het plaatselijke zwembad in gedoken! Helaas lukt de internetverbinding nog niet goed, er is ook geen elektriciteit….vandaar dat ik nu even blog. De eerste week hebben ze onderdak en het ziet er nu naar uit dat het lukt om daarna ook een huisje te regelen voor 2 maanden. Zelfs eentje waar een “normale” wc is…(nu hebben ze een Ugandese-toilet) – laat je verbeelding maar spreken, hahahaha Naar verwachting kunnen ze dus na deze week wel zelf gaan bloggen! Nou, het avontuur is begonnen….er is nog veeeeel meer te vertellen, maar dat gaan ze zelf doen straks. Groeten, Petra Nieuwenhuize (schoonzus)  

Het avontuur is begonnen. Inmiddels de eerste pauze, vele zullen nog volgen gezien de verhouding dames in de auto... We hebben er ontzettend veel zijn in. De meiden werden enthousiast wakker, en na afscheid kunnen we nu rustig met de prachtige bus van ferry en nienke afreizen naar antwerpen. We zijn nog even terug gereden, we misten een vrij belangrijk tasje met bv tickets, paspoorten,... Nergens te vinden in de auto. Hij werd gevonden op de weegschaal, want ook die moest gewogen worden door venna! :) Om 15:00 vliegen, overstap in Caïro, om uiteindelijk morgen ochtend 3:30 aan te komen in Entebbe. Daar worden we opgehaald door een taxi, van de guesthouse die mijn collega vorige week al heeft getest; We feel blessed! Groetjes!